Kitabın asıl adı "Anne Babalar İçin Çocuk Yetiştirmede Psikolojik Taktikler" -Başarılı Bir Anne Baba Olmak İçin 62 Garantili İpucu ve Çözüm Yönetemi-
Malum "Zavallı Kitabım" başlıklı yazımı bilenler bilir; oğlum Ege kitabımın sayfasını keyifle kopardıktan sonra ben de bu kitabı almaya karar verdim :)
İlginç başlıklar, öneriler var kitapta. Bir de ders alınması gereken özlü sözler. Hepsini olmasa da mümkün olan kısmını paylaşmak istiyorum. Anne baba olanlar, aday olanlar ve hatta herkes kendi için faydalı birşeyler bulabilir eğer isterse.
Örmeğin James Boldwin demiş ki; "Çocuklar büyüklerini dinleme konusunda pek iyi sayılmazlar; ama onları taklit etme konusunda başarısız oldukları görülmemiştir."
Bu harika tespitle başlayan kitap daha ilk cümlede çeldi aklımı. Anne babalığın olumlu bir yönlendirme sanatı olduğu konusunda da yazarla hemfikir olduğumu söylemem gerek.
Çeşitli bölümlerden oluşan kitaptaki "Beyin" bölümü Alexandre Dumas'nın sözleriyle insanı gülümsetiyor; "Küçük çocuklar bu kadar zekiyken yetişkinler nasıl aptal olabiliyor? Eğitim yüzünde olmalı." Dumas eğer Türkiye'deki eğitim sistemi hakkında bilgi sahibi olsaydı haklılığını katmerli şekilde kanıtlamış olmanın mutluluğuyla ölürdü heralde :)
Kitapta çocuk yetiştirirken karşılaşılabilecek binbir türlü sorundan sadece 62'si üzerinde durulmuş, ama yazar elinden geldiğince açıklayıcı önerilerle okuyucuyu zor durumlardan kurtarmayı amaçlamış. Yaptığı önerilerden bazılarıysa klasik ama dikkatle üzerinde durulması gereken konular bence. Mesela, evde kitapların varlığının bile çocuğun sözel gelişimi için ne kadar önemli olduğunu anlatmış yazar. Müzik aletlerinin ise matematik ve beyin gelişimi için vazgeçilmez olduğunu açıklamış. Ben bu kitaptan öğrendim ki Einstein, konser verebilecek ölçüde keman çalarmış. (E bilmemek değil öğrenmemekti ayıp olan)
En beğendiğim bölümde ise şunlardan bahsetmiş; çocuklara olumsuz yaklaşmak onları kötü etkiler. Çocuklarınızın herhangi bir konuda başarılı olmasını istiyorsanız onlara olumlu cümle ve tavırlarla yaklaşın diyor kısaca. Çünkü beyin kendine söylenen eylemi algılarmış ilk olarak. Örneğin "Kapıyı çarpma" demek çocuğunuzun beyninde kapıyı çarpma eylemini canlandıracak ve bunu yapma olasılığını arttıracak. Oysa "Kapıyı lütfen yavaşça kapa." daha doğru bir söz grubu...
Deneyelim, sevgili okuyucu; lütfen beyaz bir at düşünme... Cümleyi okurken bile insanın gözünün önünde beyaz bir at canlanıveriyor. Ama sonrasında bunu düşünmemek için insan kendini zorluyor. Yine de beyaz atı hepimiz düşündük sanırım :)
Son olarak söz etmek sitediğim konu doğum günü. Yazar demiş ki; çocuğunuzun doğum gününü kutlamak onun doğumunu kutlamaktır. Bu da her anne babanın görevidir. Ben bu göreve bayılıyorum. İki senedir zevkle yerine getiriyorum. Daha nice doğum günlerini kutlarım oğlumun tüm sevdiklerimizle birlikte umarım...
İşte böyle... Fena kitap değil, ben en beğendiğim kısımları paylaştım zaten. Arzu eden alsın okusun.
Türkiye'mize mutlu, başarılı, güvenilir, kıymet bilir, akıllı çocuklar yetiştirmek dileğiyle...
Yaratıcılık başka bişey... Bu fotoğrafı bayram tatili için Antalya'ya gittiğimde çekmiştim. Sizinle paylaşmaya yeni fırsat buluyorum. Bu zavalla heykelcik koskoca Antalya Müzesi'nin duvarında uzun zamandır sabırla bekliyor... "biri gelsin de ağzıma bi sigara dayasın, bunca zamandır kahroldum burda, yeter artık" diye. Veee hem yaratıcı hem de şakacı bir Antalyalı genç tarafından (bu tamamen benim hayal ürünüm, ama uzun boylu biri ona eminim) bu bekleyiş sonlandırılıyor. Heykelin makus talihi bir anda değişiyor. O artık 150 kişi izleyicisi olan bir bloğun son konuğu... Türkiye şartlarında ünlü oldu yani. Bu muhabbeti sevmem ama gerçekten biz Türklerin kafası başka türlü çalışıyor. Nerden aklına geldi o imzariti oraya koymak. Gülelim mi ağlayalım mı halimize bilemedim??? 
Işıklı Duş Başlığı;.bmp)
